امین بابازاده در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با اشاره به مطلب فوق اظهار داشت: این سریال در ادامه سه فصل قبلی خود توانسته در نشان دادن سادگی و صمیمیت فضای زندگی در یک شهرستان کوچک و نیز ترسیم روابط احترام آمیز شخصیت ها با بزرگترهای خود یک گام رو به جلو در فرآیند سریال سازی بردارد.
وی افزود: البته با این حال به نظر من به لحاظ قصه پردازی و فیلمنامه نسبت به سه فصل قبلی تا حدودی افت کرده که باید دلایل آن به صورت تخصصی مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
این منتقد و کارشناس حوزوی یادآور شد: هر چند بخشی از قضیه طبیعی است چرا که در فصل های قبل، سفر شخصیت ها را به نقاط مختلف شاهد بودیم که خود سفر در درونش دارای اتفاقات ریز و درشت بسیاری است که مانع از کندی روند داستان می شود اما در این فصل ، همه افراد در شهر و محل سکونت خود قرار دارند و ما شاهد سفر به آن معنا نیستیم؛ از این رو احساس می شود که یک مقدار کشش لازم را مثل گذشته ندارد و یا کمتر دارد.
وی اضافه کرد: اما واقعاً با این وجود کار جالب و طنازانه ای است که از سریال های دیگر تلویزیون یک سر و گردن بهتر و مخاطب پسندتر است
بابازاده همچنین در خصوص سریال دردسرهای عظیم نیز گفت: این سریال گرچه واجد یک نگاه اصیل ایرانی است اما همچون سریال پایتخت به ماجرای سبک زندگی اسلامی توجه ندارد؛ ضمن آن که اساساً از لحاظ دینی، زندگی دورهمی به طوری که محرم ونامحرم روابطشان تا حدی عادی باشد این طور نیست و در گذشته نیز گرچه ما دورهمی ها را داشته ایم اما زندگی حریم هایی داشته است و حتی در زمانه کنونی نیز این طور نیست که در یک خانه فرد مجردی در کنار خانواده ها زندگی کند.
وی افزود: در این سریال به نظر می رسد که بار فیلمنامه سری دوم بیشتر بر روی درام است و موقعیت طنز در آن برعکس سری اول کمتر است.
این مستندساز حوزوی در خاتمه خاطرنشان کرد: با همه ایرادات به این دو سریال باید توجه داشت همین که ما از سریال هایی مثل اغما و او یک فرشته بود به این قبیل آثار رسیده ایم ، خودش گام بسیار خوبی است، ضمن آن که دو سریال یادشده نسبت به دیگر آثار از این دست بهتر توانسته با مخاطبان ارتباط برقرار کند چه آن که اساساً سریال و فیلمی برای ماه رمضان مفید است که یک حس خوبی را به مخاطبان روزه دار خود منتقل کند.
